Κεντήματα
Η παράδοση των κεντημάτων στα Λεύκαρα πηγαίνει αιώνες πίσω και τα κεντήματα είναι διάσημα σε όλο τον κόσμο ως «Το Λευκαρίτικο κέντημα». Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η ιστορία των κεντημάτων ξεκινά κατά τα έτη 1191-1571, όπου διδάκτηκαν στις γυναίκες των Λευκάρων από κάποιες ευγενείς κυρίες που προέρχονταν από τη δύση. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το 1481, ο Leonardo Da Vinci, επισκέφθηκε τα Λεύκαρα και πήρε ένα από τα κεντήματα στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου. Παρόμοιο κέντημα δόθηκε στον Καθεδρικό Ναό στις 19 Οκτώβρη 1986, όταν ο καθεδρικός ναός γιόρταζε τα 600 χρόνια της ύπαρξης του.
Οι λευκαρίτισσες κατάφεραν με το πέρασμα όλων αυτών των αιώνων να συντελέσουν στην εξέλιξη των κεντημάτων και να τα φέρουν κοντά στο τοπικό χαρακτήρα τους, με την βοήθεια των σχεδίων που εμπνεύστηκαν.
Αργυροχοΐα
Η αργυροχοΐα στα Λεύκαρα , με βάση χρονολόγηση συλλογής ασημικών που προέρχονταν από τα Λεύκαρα, είναι πιθανόν να εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα.
Ωστόσο η τέχνη της αργυροχοΐας ακμάζει πραγματικά στα Λεύκαρα τις δεκαετίες 1960,1970 και 1980 χάρις στους ονομαστούς αργυροχόους της οικογένειας Καλοπαίδη. Οριακή χρονιά είναι το 1931 όταν ο Στυλιανός Καλοπαίδης, οπατριάρχης της οικογένειας, έρχεται να εγκατασταθεί με την οικογένειά του στα Λεύκαρα ύστερα από τα Οκτωβριανά. Ο Στυλιανός είχε μαθητεύσει στη Λευκωσία κοντά στο Γιώρκο Ελευθεριάδη, τον επιλεγόμενο Τσιελεπίγιωρκη που είχεν έρθει στην Κύπρο από την Σμύρνη και ήταν ονομαστός χρυσοχός της χώρας. Ανοίγει στα Λεύκαρα το δικό του εργαστήρι και έχει σαν μαθητευόμενους τα παιδιά του αλλά και νέους από άλλα χωριά.
Κατασκευάζονται όλα τα είδη εκκλησιαστικών: καντήλες, εικόνες, εξαπτέρυγα, σταυροί, ευαγγέλια και φυσικά τα καπνιστομέρρεχα με τα σχέδια αππίδι, μήλο, μάππουρο και ριγωτό.
Πηγή: lefkara.org.cy
Φαγητό
Ο Τταβάς είναι ένα εκλεκτό κυπριακό έδεσμα που συναντούμε σε διάφορα μέρη της κυπρου. Ο λευκαρίτικος τταβάς παρασκευάζεται από αρνίσιο ή κατσικίσιο κρέας και ρύζι μέσα σε πήλινο δοχείο μαζί με κρεμμύδια, ντομάτες και πατάτες.